Bir çam ağacıyım;
Bilmediğin dağların birinde.
Rüzgarına kucaklaşıp ağlayan,
Sen beni bilmediğin halde,
Seni senden daha iyi tanıyan.
Bir taş parçasıyım ben;
Yürüdüğün yolların birinde.
Ayağının tozuna bürünmüş çırpınan,
Sen beni görmediğin için,
İçin için ağlayan.
Bir tutam pamuğum ben;
Başını koyduğun yastığında.
Sen varlığımı bilmesende,
Dudağım hep yanağında,
Ellerim daima saçlarında.
Bir dünyasın sen;
Sende yaşadığım, yaşamaya doyamadığım.
Fark edemeyeceğin kadar küçük,
Hiç denemeyecek kadar hiç olsam da;
Hep sana muhtaç yaşayanım,
Hep sana tutsak...
20.09.2002 - Cuma, 11:30 / KERİM ÖZDOĞAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder